Anna Banaszkiewicz, od 1954 nauczycielka chemii w II Liceum Ogólnokształcącym im. Marii Konopnickiej i żona Stanisława Banaszkiewicza, który pracuje w tym czasie w VI Liceum Ogólnokształcącym im. Jana Kochanowskiego w Radomiu. Zaczynają pracę zawodową po ukończeniu studiów w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Łodzi. Stopień magistra chemii otrzymuje w 1966 r. na Wyższej Szkole Pedagogicznej w Gdańsku. W tym okresie jako młoda matka dwóch synów pracuje w szkole i w domu oraz dojeżdża na egzaminy do Gdańska. Już w początku lat sześćdziesiątych daje się poznać jako znakomita nauczycielka chemii przygotowująca uczniów do olimpiady. Gdy w 1968 przenosi się do VI LO im. Jana Kochanowskiego, razem z mężem tworzą koła chemiczne, które będą prowadziły modelowe zajęcia dla pokoleń radomian. Od początku zaangażowała się w przygotowanie młodych olimpijczyków we własnej szkole. Kończy studia II stopnia na Uniwersytecie Gdańskim w 1966 r. Odtąd mogła wspólnie z mężem Stanisławem, również chemikiem, poświęcić się pracy z młodzieżą. Organizuje pracownię chemiczną, gromadzi literaturę i rozwija aktywne metody nauczania. Coraz większe sukcesy w Olimpiadzie Chemicznej są zasługą obojga małżonków i wprowadzonej metodzie pracy z olimpijczykami. Mgr Anna Banaszkiewicz prowadzi jedno, mąż drugie koło olimpijskie. Najpierw uczniowie pracują rok lub dwa i w zależności od zaawansowania w poznaniu materiału przechodzą do drugiego koła. W systemie wypracowanym przez małżeństwo Banaszkiewiczów Pani Anna spełniała rolę osoby przygotowującej uczniów do zajęć w kole olimpijskim, to Ona wyławiała perły i wstępnie je oprawiała, aby pod ręką Męża zabłysnęły pełnią barw. Do 1987 roku Anna tworzy wraz z mężem Stanisławem sławę koła chemicznego w VI Liceum Ogólnokształcącym w Radomiu. Gdy w 1990 roku Pani Anna przechodzi na emeryturę jako nauczyciel z III stopniem specjalizacji po 33 latach pracy, koło olimpijskie jest już klasą samą dla siebie, a osiągnięcia uczniów w trzydziestosiedmioletniej wtedy historii olimpiady sytuują ją wśród wychowawców największej liczby laureatów – 39 i 35 wyróżnionych w olimpiadach od 3 do 37. W 1972 i 1979 r. otrzymuje nagrody I stopnia Ministerstwa Oświaty i Wychowania, w 1974 r. przyznano jej Medal Komisji Edukacji Narodowej, a w 1987 r. Nagrodę Specjalną za wybitne osiągnięcia w pracy dydaktycznej i wychowawczej Ministerstwa Oświaty i Wychowania. W 1994 roku małżonkowie Anna i Stanisław Banaszkiewiczowie otrzymali podczas jubileuszowego zjazdu naukowego Polskiego Towarzystwa Chemicznego Medal Jana Harabaszewskiego. Władze resortów oświaty i nauki wielokrotnie doceniły zasługi małżonków, nagradzając ich m.in. Medalami Komisji Edukacji Narodowej oraz Złotymi Krzyżami Zasługi i Krzyżami Kawalerskimi Orderu Odrodzenia Polski. Pani Anna po odejściu na emeryturę jeszcze do 1993 roku pracowała na części etatu w liceum Kochanowskiego, prowadząc klasy i koło chemiczne. Wraz z mężem przygotowała wiele publikacji metodycznych i podręczników. Niestety zdrowie nie pozwoliło Pani Annie pracować dalej z olimpijczykami. Dziś, po ponad 50 latach istnienia Olimpiady Chemicznej, znajduje się wśród najbardziej zasłużonych dla niej wychowawców młodzieży.
Źródła: www.kochanowski.iq.pl, WWW. radom.gazeta.pl