Henryk MROWIEC
Henryk Mrowiec urodził się w 1939 roku. W latach 1946-1953 uczęszczał do Szkoły Podstawowej w Żorach, w latach 1954-1959 do Liceum Pedagogicznego w Pszczynie.
Tytuł magistra chemii uzyskał w 1964 roku na Wyższej Szkole Pedagogicznej w Katowicach, natomiast tytuł Doktora Nauk Chemicznych w 1971 na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Promotorem pracy był prof. dr hab. inż. Z. Gregorowicz z Politechniki Śląskiej. W 1985 ukończył habilitację na Martin-Luther-Universität, Halle-Wittenberg, Fakultät für Naturwissenschaften. Przed ukończeniem studiów wyższych został przyjęty na etat asystenta technicznego a następnie po ich ukończeniu na etat asystenta naukowo-dydaktycznego a dalej starszego asystenta w zakładzie Metodyki Nauczania Chemii, funkcjonującego w ramach Katedry Chemii Ogólnej i Nieorganicznej WSP w Katowicach. Od roku 1968 zatrudniony był w Zakładzie Dydaktyki Chemii Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach na stanowisku st. asystenta (1968-71), a następnie adiunkta (1971-85) i docenta (1986-90). Od roku 1991 po uzyskaniu stanowiska profesora nadzwyczajnego, kierował Pracownią Dydaktyki Chemii w Zakładzie Chemii Ogólnej a od 2006 roku Zakładem Dydaktyki Chemii. Ponadto pełnił funkcję kierownika Zakładu Chemii Ogólnej oraz przez dwie kadencje wicedyrektora Instytutu Chemii. W roku akademickim 1968/69 dodatkowo zatrudniony był do prowadzenia zajęć z chemii nieorganicznej na Politechnice Śląskiej a w latach 1968/69 i 1969/70 w Wyższej Szkole Wychowania Fizycznego w Krakowie (filia w Katowicach). Krótkie staże zagraniczne odbył w latach 1981-1984 (Pädagogische Hochschule Erfurt-Mühlhausen – prof. dr H. Boeck, Martin-Luther-Universität Halle – Prof. Dr R. Kuhnert) i pobyty na zaproszenie (Universität Oldenburg – prof. dr W. Jansen, 1992; Universität Stuttgart-Hohenheim – Prof.Dr P. Menzel, 1993). Prowadził współpracę w ramach umów międzynarodowych: Pedagogicka Fakulta v Ostrave (1964-1986), Universität Halle-Wittenberg (1984-1989). Działalność naukowa w zakresie dydaktyki chemii związana była głównie z dwoma obszarami wiedzy i dotyczyła:
badań w zakresie nauki o procesie nauczania i uczenia się chemii oraz procesu studiowania dydaktyki chemii.
Badania w zakresie nauki o procesie nauczania obejmowały takie zagadnienia jak:
- opracowanie nowego kompetencyjnego sposobu kategoryzowania zadań tekstowych służących pomiarowi osiągnięć uczniów (dotychczasowe sposoby ustalania stopnia trudności poszczególnych zadań: intuicyjny lub oparty na próbie statystycznej, a więc uzależnione od możliwości intelektualnych badanej populacji zastąpiono ustaleniem potrzebnych do rozwiązania zadania kompetencji). Powstał nowy obiektywny sposób ustalania wartości dydaktycznej ocenianego zadania tekstowego i nowy sposób klasyfikowania osiągnięć uczniów.
- racjonalizację działalności laboratoryjno-doświadczalnej nauczyciela (skala półmikro, funkcja dydaktyczna doświadczenia).
- oparcia kształtowania wiedzy pojęciowej uczniów na systemie dziesięciu typów lekcji o zróżnicowanej strukturze (doborze i układzie ogniw lekcyjnych związanych z formą i wybraną metodą nauczania) dostosowanej do realizowanych zadań lekcyjnych.
Badania dotyczące procesu studiowania dydaktyki chemii obejmowały:
- opracowanie ramowych planów treści zajęć dydaktycznych w uniwersyteckim procesie kształcenia nauczycieli chemii (konwersatoryjnych oraz konwersatoryjno-praktycznych).
Autor ponad 90 publikacji naukowych, w tym współautor dwu wydań podręcznika akademickiego z dydaktyki chemii, autor sześciu skryptów, współautor słownika chemicznego, autor (po uzyskaniu stanowiska profesora) około 60 wykładów wygłoszonych na konferencjach naukowych w kraju i zagranicą (Niemcy, Czechy, Słowacja, Szwajcaria), recenzent rozpraw doktorskich, dorobku naukowego, kilku monografii oraz podręczników szkolnych z chemii. Promotor 74 prac magisterskich. Rzeczoznawca MEN do wydawania opinii kwalifikacyjnych w sprawie dopuszczenia podręczników do użytku szkolnego oraz rzeczoznawca MEN kwalifikujący środki dydaktyczne do edukacji chemicznej. Współautor (z oddziałem PAN w Katowicach i Wojewódzkim Ośrodkiem Metodycznym) corocznych konferencji naukowych dla nauczycieli chemii (Aktualne problemy dydaktyki chemii).
Przewodniczący (2005-2009) Komitetu Okręgowego Olimpiady Chemicznej w Katowicach.
Członkostwo w towarzystwach naukowych:
- Polskie Towarzystwo Chemiczne (sekretarz zarządu Oddziału Katowickiego- 2 kadencje),
- Centralny Ośrodek Metodyczny Studiów Nauczycielskich w Krakowie – członek,
Gesellschaft Deutscher Chemiker (1994-2005) – członek Gesellschaft für Didaktik der Chemie und Physik (1994-2009) – członek,
- Komisja Nauk Chemicznych przy oddziale PAN w Katowicach – członek.
Nagrody i wyróżnienia:
- Złoty Krzyż Zasługi
- Medal Komisji Edukacji Narodowej
- Nagrody J.M. Rektora – jedenastokrotnie
Skrypty:
3. Przewodnik do zajęć praktycznych z dydaktyki chemii / Henryk Mrowiec. - Katowice : UŚ, 1987.
4. Zajęcia konwersatoryjne z dydaktyki chemii / Henryk Mrowiec. - Katowice : Uniwersytet Śląski, 1989.
6. Zajęcia laboratoryjne z dydaktyki chemii : (skrypt dla studentów III roku chemii) / Henryk Mrowiec, Janusz Nowakowski. - Katowice : Uniwersytet Śląski, 1992.
Wybrane publikacje:
- Mrowiec H., Langer A., Langer M., Węglan wapniowy w praktyce szkolnej, Chemia w Szkole, nr 4, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa, 1974.
- Mrowiec H., Kształtowanie pojęć dotyczących submikroskopowej budowy materii, XII Szkoła Problemów Dydaktyki Chemii, w: Różne oblicza chemii u progu XXI wieku, Kraków, Sucha Beskidzka, 4-7 czerwca 2003
- Mrowiec H., Wiedza pojęciowa główny cel kształcenia ogólnego. w: Aktualini otazky vyuky chemie XII red. Bilek M. Hradec Kralowe, 2002
Opracowanie: Kinga Sromek
Życiorys powstał na podstawie informacji uzyskanych bezpośrednio od prof. H Mrowca.