Urodził się dnia 30.12.1919 r. w Zwierzyńcu w powiecie zamojskim, zmarł 20.11.1978 r. w Lublinie. W 1937 r. ukończył Państwowe Gimnazjum Humanistyczne im. J. Zamoyskiego w Zamościu. Następnie przez rok studiował na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu im. Jana Kazimierza we Lwowie, z którego przeniósł się następnie na Wydział Chemiczny Politechniki Lwowskiej. Po przerwaniu studiów na skutek wybuchu wojny pracował w laboratorium cukrowni „Klemensów” zajmując się jednocześnie tajnym nauczaniem. W roku 1945 rozpoczął pracę jako nauczyciel w Państwowym Gimnazjum i Liceum w Szczebrzeszynie, z którego przeniósł się w roku 1947 do Państwowego Liceum i Gimnazjum im. Unii Lubelskiej w Lublinie, gdzie pracował do końca życia. W czasie swej pracy nauczycielskiej ukończył studia na Uniwersytecie Gdańskim.

Był autorem wielu podręczników chemii dla szkół podstawowych i średnich. Posiadał bardzo szerokie zainteresowania obejmujące różne dziedziny nauki. Ponadto, nauczając chemii nie tylko realizował program, ale starał się przekazywać wiedzę w sposób nowoczesny i atrakcyjny dla młodzieży. Dzięki czemu wzbudzał w nich głębsze zainteresowanie tym przedmiotem, które później kontynuował na organizowanych przez siebie wieczorkach ciekawej chemii oraz na zajęciach kółka chemicznego i fotograficznego, a żeby jeszcze było tego mało zabierał swoich podopiecznych na liczne wycieczki krajoznawcze, na których w milej i mniej formalnej atmosferze rozwijał ich horyzonty umysłowe, charaktery, kulturę osobistą i zmysł estetyczny. W dalszych latach swojej kariery bardzo aktywnie włączył się w tworzenie Olimpiady Chemicznej. W latach 1954-1967 pełnił funkcję sekretarza, organizując i współpracując z Komitetem Głównym Olimpiady w Katowicach przy opracowywaniu zadań. Przygotowywał także swoich uczniów do zawodów, dzięki czemu zdobyli oni 8 dyplomów oraz 3 dyplomy wyróżnionych w zawodach centralnych. Oprócz pracy z uczniami zajmował się również kształceniem i doskonaleniem umiejętności zawodowych samych nauczycieli chemii. Prowadził ją przez wiele lat jako kierownik sekcji chemii Wojewódzkiego Ośrodka Doskonalenia Kadr Oświatowych, a później jako przewodniczący Zespołu Szkół Ogólnokształcących Okręgowego Ośrodka Metodycznego w Lublinie. Organizował konferencje wojewódzkie, wygłaszał prelekcje, przeprowadzał pokazy wypróbowanych eksperymentów. Uczestniczył w dokształcaniu nauczycieli, prowadzonym przez Instytut Kształcenia Nauczycieli i Badań Oświatowych. Od roku 1975 pracował na pół etatu w Pracowni Dydaktyki Chemii Uniwersytetu im. Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, gdzie prowadził zajęcia dla studentów dziennych, zaocznych i podyplomowych oraz uczestniczył w prowadzeniu prac magisterskich.

Jego prace z zakresu dydaktyki chemii, były w większości publikowane w czasopiśmie „Chemia w szkole”, z którym współpracował w latach: 1955-1963. Interesował się głównie techniką eksperymentów szkolnych publikując m.in. takie artykuły jak: Łuk elektryczny w nauczaniu chemii (1955); Otrzymywanie aldehydu mrówkowego (1955); Spalanie żelaza w chlorze i tlenie (1955); Hydroliza soli (1958); Prawo stosunków wielokrotnych (1958); Prawo stałych stosunków objętościowych Gay-Lussaca (1958); Wyznaczanie masy cząsteczkowej gazów (1960); Wyznaczanie masy cząsteczkowej par (1960); Tworzenie się CO2 w procesie oddychania (1960); Model czynny filtru elektrostatycznego (1960). Był autorem licznych podręczników dla klasy 9, a później I i II klasy liceum ogólnokształcącego. Był współautorem podręcznika chemii dla klas VII i VIII szkoły podstawowej oraz I i II klasy techników i liceów zawodowych. Poszczególne podręczniki były stosowane w szkołach w różnych latach i osiągnęły łącznie ok. 70 wydań, będąc przez autora stale uzupełniane i modyfikowane. Poza podręcznikami był również współautorem książek: „Doświadczenia chemiczne dla klasy 7 szkoły podstawowej” (wyd. przez PZWS, 1954 r.) oraz „Przewodnik metodyczny do nauczania chemii w klasie VII” (wyd. przez PZWS, 1959 i 1962 r.)