Władysław Zieliński urodził się w 1897 roku. Był człowiekiem skromnym, pracowitym, o wielkim talencie pedagogicznym, a równocześnie posiadający niesamowitą wiedzę. W. Zieliński to wieloletni nauczyciel chemii i działacz oświatowy. Całe swe serce oddawał sprawom nauczania i wychowania młodzieży. Otoczony był powszechnym szacunkiem, umiał zaskarbić sobie serca i uznanie wszystkich, którzy go znali.
W okresie okupacji organizował i prowadził nauczanie w oddziałach partyzanckich na terenie Rzeszowszczyzny. Po wyzwoleniu był nauczycielem chemii Liceum Ogólnokształcącego w Dębicy a także pełnił funkcję kierownika Sekcji Chemii Okręgowego Ośrodka Metodycznego w Rzeszowie. Organizował różnego rodzaju kursy wojewódzkie a jako ceniony dydaktyk chemii uczestniczył w prowadzeniu wielu kursów centralnych. Chętnie dzielił się swym bogatym doświadczeniem z kolegami. Jest autorem wielu licznych opracowań z zakresu metodyki nauczania chemii, opracował projekty programów szkolnych, recenzował podręczniki do nauczania chemii, propagował stosowanie testów i sprawdzianów do samokontroli pracy nauczycieli. Kilka jego prac zostało opublikowane na łamach „Chemii w szkole”, miedzy innymi w nr 2 z 1954 roku „Konspekty dwu kolejnych lekcji chemii na temat: Tlenki kwasowe i zasadowe, zasady i kwasy”
Wielkie zasługi Zielińskiego są także w krzewieniu idei Olimpiady Chemicznej oraz rozwijaniu zainteresowań chemicznych młodzieży poprzez konkursy w szkołach podstawowych. W województwie rzeszowskim kierował przez wiele lat pracą nauczycieli przygotowujących uczniów do udziału w zawodach olimpijskich. Uczestniczył on także niemal do ostatnich dni swego życia w pracach Komitetu Okręgowego Olimpiady Chemicznej w Lublinie.
Był człowiekiem pełen optymizmu, kultury osobistej, pogody oraz niespotykanej życzliwości i koleżeństwa. Pozostanie zapewne wielu z nas w pamięci. Zmarł w rodzinnej Dębicy dnia 20 czerwca 1979 roku.